قصه پندآموز مجادله نقاشان رومى و چینى را نشنیده‏ اید که هر دسته مدعى شدند که ما هنرمندتریم.
امیر مملکت براى امتحان به هر دسته اطاقى داد که نقاشى کنند، تا از روى کار آن‏ها قضاوت شود.
این دو اطاق مقابل و رو به روى یکدیگر بودند، دو دسته مزبور مشغول کار شدند.
نقاشان چینى هر روز انواع و اقسام رنگ‏ها، از امیر مى‏گرفتند و نقاشى مى‏کردند، ولى نقاشان رومى در به روى خود بسته بودند و به هیچ رنگى توسل نجستند و فقط دیوار را صیقل مى‏زدند. چون روز موعود و زمان امتحان فرا رسید، امیر حاضر شد. نقاشى چینى‏ها را دید، ولى بهتر از آن عکس‏هاى تصاویرى بود که رومیها بر دیوارهاى صیقل خورده و صاف شده پدیدار ساخته بودند.
مولانا در این زمینه مى‏گوید:
رومیان آن عارفانند اى پسر نى ز تکرار و کتاب و نى هنر
لیک صیقل کرده ‏اند آن سینه‏ها پاک از آز و حرص و بخل و کینه ‏ها
اهل صیقل رسته‏انداز بوى و رنگ دمى بینند خوبى بى ‏درنگ‏
نقش و قشر و علم را بگذاشتند رایت عین الیقین افراشتند